اکنون که این مطلب را می‌خوانید جهان درگیر پدیده‌ی شومی به نام ویروس کرونا است. حال کشورمان نیز اصلا مساعد نیست. اما همانطوری که می‌دانید اوضاع در کشور ایتالیا از هر کشور دیگری وخیم تر است. سرعت رشد ویروس کرونا در ایتالیای مهد مد و فشن به قدری است که روزانه دست کم 500 نفر جان خود را از دست می‌دهند. در حال حاضر هیچ سرانجامی برای این ویروس نامیمون نمی‌توان متصور شد. امید آنکه اکنون که شما مخاطبان عزیز پارچی این مطلب را می‌خوانید این بیماری ریشه کن شده باشد و تمام نگرانی‌ها را بی خود و احمقانه جلوه کنند!

اجازه دهید کمتر درمورد کرونا و بدبختی صحبت کنیم. به اندازه‌ی کافی این ویروس به همه ما آسیب رسانده و تمامی کسب و کار ها را تحت تاثیر خودش قرار داده است. صنعت مد و فشن نیز به دلیل شیوع کرونا‌ویروس عملا تعطیل شده که برای اطلاعات بیشتر می‌توانید از این لینک ببینید که کرونا به غول های صنعت مد چه خسارات عظیمی را وارد نمونده است.

چرا حالا ایتالیا؟

شیوع کرونا در ایتالیا و تعطیلی و بیکاری طراحان و صنعتگران مشغول در عرصه‌ مد، فرصتی را به وجود آورد که پیش از این مشکل به دست می‌آمد: فرصت هم صحبتی با بزرگان فشن و طراحانی که همیشه سخت مشغول بکار بوده‌اند و از مصاحبه و مصاحبت دوری می‌کردند! آنچه در ادامه می‌خوانید ماحصل مصاحبه با بزرگان دنیای مد و فشن است. از طراحان برندهای مطرح ایتالیایی گرفته تا تحلیلگرانی که حرف‌های جدیدی برای ما دارند.

چرا ایتالیا تا این حد برای دنیای مد و فشن اهمیت دارد؟

اجازه دهید‌ بجای اظهار نظر شخصی، نقل قولی از جرمی اسکات طراح و کارگردان هنری برند ایتالیایی موسکینو را مستقیما برایتان نقل کنیم:

می‌توانید ژیگولوی آمریکایی را بدون آرمانی و طراحی‌ های زیبایش در آن فیلم تصور کنید؟ بدون برند پرادا شیطان چه لباسی خواهد پوشید؟ واقعا بدون شنیدن کلمه‌ی گوچی در متن آهنگ، موزیک هیپ هاپی داریم؟

لینک های مفید:

نگاهی به بهترین طراحی های جورجیو آرمانی برای ماندگارترین فیلم های تاریخ سینما

چرا طرفداران هیپ هاپ و استایل هیپ هاپ، تا این حد به برند گوچی علاقه دارند؟

آنچه این روز ها ما را با یک کشور قدرتمند در عرصه‌ی مد و لباس روبه‌رو می‌کند، صرفا تصویر آدری هپبورن در تعطیلات رومی نیست. ماجرای ایتالیا و ارتباطش با دنیای لباس بسیار قدیمی تر و پیچیده تر از آن است که فکرش را می‌کنید.

روزی روزگاری در روم

عده‌ای می‌گویند ایتالیایی ها بهترین طراحان و معماران دنیا هستند، در نتیجه به راحتی می‌توانند در طراحی لباس نیز بهترین باشند!

با احترام به این عزیزان و ذکر این نکته که لزوما این جمله از پایه و اساس پرت و پلا نیست. اما می‌توان گفت سطحی نگری و تحلیلی کم عمق و از همه مهم تر توجیهی ناعادلانه است! در حقیقت حق ایتالیا بسیار بیشتر از آن است که گفته شد!

اجازه دهید نگاهی به گذشته داشته باشیم و موضوع را ریشه‌ای تر بررسی کنیم.

ایتالیایی ها با آن روم باستان خود، همواره پیشتاز در معماری و طراحی بوده‌اند. اگر چه مد و لباس ظاهرا در فرهنگ ایرانیان بوده و نه در میان یونانیان و رومیان، (حتی نساجی برای اولین بار در ایران آغاز شد) اما رفته رفته رومیان یا همان ایتالیایی های امروزی، طراحی لباس را جدی گرفتند و از همان زمان به آن موضوعیت دادند و آن را وارد زندگی خود کردند. بدیهی است که طراحی متمایز لباس در انحصار اشرافیان و طبقات بالای اجتماع بود اما باید پذیرفت که نگرش ذهنی متفاوت آنها با ایرانیان لباس را سریع‌تر وارد اقشار پایین اجتماع خود کرد. علاقه مندان توضیحات زیر را برای اطلاعات بیشتر بخوانند:

لباس در میان ایرانیان باستان جایگاه بسیار ویژه‌ای داشت. (شاید تاریخ کشورمان از این موضوع بیشتر آسیب پذیرفت تا کسب منفعت.) این موضوع تا جایی پیش رفت که هرچه افراد دارای مرتبه‌ی اجتماعی بالاتری بودند لباس فاخر تری به تن داشتند. از این رو افراد سطح پایین از لباس ویژه بی بهره بودند و گاهی حتی پوشش نداشتند. اوضاع در یونان و سپس امپراطوری روم آنچنان متفاوت با ایران نبود. اما یک تفاوت عمده، ظاهرا توانست سرنوشت را تغییر دهد. غربی‌ها کاملا برعکس ایرانیان زیبایی را در جامه و پوشش نمی‌دیدند. بلکه اندام انسان را مظهر زیبایی خدایان می‌دانستند. افراد سطح بالا اتفاقا لباس های پوشیده را نمی‌پسندید و ترجیح‌ آنها نمایان ساختن اندام و زیبایی خود بود. این پایین دست‌ها بودند که محکوم به پوشش کامل خود بودند.

غربی ها حتی پس از حملات خود به ایران بود که با الگوبرداری از ایرانیان لباس را جایگزین کیتون کردند. در هر صورت تجدد و نگاه روبه جلوی همیشگی آنها باعث توجه بیشتر رومیان به پدیده‌ی لباس و طراحی آن شد. سرانجام هویت و خدایان لخت غربی، بزودی جایشان را به پادشاهانی با لباس‌هایی فاخر دادند.

باری، رومیان بی‌شک بهترین های معماری و طراحی بودند. بخت خوبشان نیز فرصت پیاده‌سازی ذوق هنری و طراحی‌ آنها در لباس و پوشش را فراهم آورد. همه‌ی این‌ها را گفتیم که وقتی از مد ایتالیا صحبت می‌کنیم، تنها سخن از گوچی و ورساچه نباشد، بلکه ماجرا به تکرار مکررات برای حداقل چند هزار سال برگردد.

فراری | لامبورگینی | مازراتی

بسیار خوب. وقت آن شده که به دلیل دیگر قدرت ایتالیایی ها در صنعت مد اشاره کنیم. به عنوان یک فرمول کلی اینطور در نظر بگیرید که لوکس گرایی و اشرافی گری یکی از اصلی‌ترین دلایل موفقیت ایتالیا در مد و فشن است. لابد می‌پرسید همه‌ي کشورها در تاریخ خودشان اشرافی گری کرده‌اند! چه ربطی داشت؟

ارتباطش اینجاست که دنیای الان زارا و فست فشن دارد و اصلا مانند گذشته نیست! این روزها برای یکه‌تاز بودن باید لوکس و بهترین بود. یعنی باید با اختلاف فراوان، بهترین بود. این روزها هرچه بهترین ها تولید می‌کنند، ضعیف‌ترین ها کپی می‌کنند. اما لزوما ضعیف ها شکست خورده‌ترین‌ها نیستند! تا دلتان بخواهد موفق‌هایی وجود دارند که تنها با کپی کردن ثروتمند شده‌اند. اما آیا این گروه خط و مشی تعیین می‌کنند؟ سرنوشت تغییر می‌دهند؟ به هیچ‌عنوان.

شاید تویوتای ژاپن از فراری ایتالیا سود بیشتری را کسب کند اما رانندگان تویوتا آرزوی مازراتی دارند و طراحان تویوتا هم همیشه نیم نگاهی به پینین فارینا! ما صنعت خودروسازی ایتالیا را به فراری و لامبورگینی می‌شناسیم. فیات و لانچیا هم از آن ایتالیاست اما مردم همواره بهترین ها را دنبال می‌کنند. وقتی بهترین ها بر مردم تاثیر می‌گذارند، ایتالیا با داشتن شمار زیادی از بهترین‌ها، همیشه از تاثیرگذارترین هاست.

پاستا | سالتیمبوکا | رولت روما

«هدف این است که خودت را به بهترین شکل معرفی کنی. جوری که لباس می‌پوشی، ماشینی که سوار می‌شی، غذایی که می‌خوری… فشن ایتالیایی درباره‌ی همین است.» 

نقل قول بالا از ایان گریفیتس (کارگردان هنری برند ماکس مارا) از آن جهت حائز اهمیت است که به عنوان یک فرد غیر ایتالیایی (انگلیسی) که مدتی طولانی در ایتالیا مشغول به فعالیت است، تصویری بی‌پرده و صادقانه از مد ایتالیا را نمایان می‌کند.

در مطلب امروز تلاش کردیم علت جلب توجه همیشگی مد ایتالیا را با هم بررسی کنیم. با هم دیدیم که سازوکار تعیین خط و مشی ایتالیایی ها در صنعت فشن از کجا تعریف می‌شود. دیدیم که تمرکز نگاه تمام دنیا به ایتالیا به لوکس گرایی، طراحی های رده بالا و به الگوهای تاثیرگذار سبک زندگی ایتالیایی که کاملا اشرافی است برمی‌گردد. اصلا اهمیتی ندارد که خود ایتالیا کجای ماجرا ایستاده و اوضاع اقتصادی کشورش چگونه است.

چون غذاهای خوشمزه‌ی ایتالیایی را همه بلدند درست کنند، لوازم خانگی لوکس و گران قیمت ایتالیایی را ثروتمندان سراسر دنیا در خانه های خود دارند، گوچی را رپرهای آمریکایی بر تن می‌کنند، شمال پایتخت کشورمان هم جولان‌گاه مازراتی های نیزه‌دار است. شهروند معمولی بیچاره‌ی ایتالیایی با وضعیت اقتصادی ضعیف کشورش، سهم‌اش گاهی تنها نظاره است و حسرت.

در زمانه‌ای که یک روز پس از طراحی لباسی جدید در ایتالیا، محصولی شبیه به آن توسط فست فشنی ها تولید می‌شود، شاید حداقل حق ایتالیایی های دوست‌داشتنی، دوست داشتنشان بدون هیچ قید و شرطی باشد. دوست داشتنی از جنس شیرینی و مهربانی زبانشان، شبیه سادگی و خوشمزگی مارگاریتایشان و به زیبایی و دلنشینی لاته و تیرامیسویشان.